Уладар Пярсьцёнкаў: Вяртаньне караля. Кнiга трэцяя

Піпін вызірнуў з свайго сховішча ў нетрах Гэндальфавага плашча. І не зразумеў, ці прачнуўся насамрэч, ці яшчэ сьпiць, агорнуты той самаю хуткаплыннай мараю, якая люляла яго гэтак доўга з пачатку вялікай скачкі. Цьмяны сусьвет мкнуў прэчкі, і вецер сьпяваў увушшу. Хобіт ня бачыў анічога, апрача зораў, што плынелі над галавою, а далёка праваруч магутныя цені паўднёвых гор падпіралі нябёсы. Сонны Піпін узгадваў, дзе ж яны праляталі й калі што прамільгнула паўзь іх, аднак успаміны ягоныя былі непрачнутыя, як ён сам, і няпэўныя.